آمار
وب سایت:
مرتبط با : تاریخی , تاریخ انقلاب , اخبار , ویژه , اهم موضوعات , فرهنگی , سیاسی , اجتماعی , اخبار , خبر روز , ,
معرفي كتاب ارزنده "شورش اشرافيت بر جمهوريت" از انتشارات مركز اسناد انقلاب اسلامي
در اين كتاب با نگاهي علمي، حوادث قبل و پس از انتخابات دهم رياست جمهوري، راهبردها و سازماندهي نيروهاي سياسي مورد بررسي قرار گرفته است.كتاب "شورش اشرافيت بر جمهوريت" نوشته حميدرضا اسماعيلي از انتشارات مركز اسناد انقلاب اسلامي مي-باشد.
در اين كتاب با نگاهي علمي، حوادث قبل و پس از انتخابات دهم رياست جمهوري، راهبردها و سازماندهي نيروهاي سياسي مورد بررسي قرار گرفته است.
نويسنده با استفاده از نظرات عبدالكريم سروش، حسين بشيريه و سعيد حجاريان (كه ايدئولوژي اصلاحات برآيندي از افكار و آراي آن ها بوده) و راديوها و تلويزيون هاي بيگانه، كتاب "شورش اشرافيت بر جمهوريت" را در 9 فصل نوشته و تدوين كرده است.
فرآيند دستيابي به نامزد انتخاباتي، نقش و تلاش دولت هاي بيگانه و اپوزيسيون، شورش بر جمهوريت و شكل گيري برخي مولفه هاي ايدئولوژي تجديدنظر طلبان، عناوين برخي از فصل هاي اين كتاب اند.
در 9 فصل تشكيل دهنده اين كتاب، تلاش شده است ريشه هاي ايدئولوژيك، سياسي و اجتماعي حوادث پس از انتخابات بررسي شود. اگر بخواهيم به شكل فصل بندي شده در خصوص هر كدام توضيحاتي را ارائه نماييم بدين صورت خواهد بود كه ؛ فصل نخست اين كتاب به بررسي ايدئولوژي منازعه جوي به كار رفته در جريان فتنه مي پردازد. در اين فصل به راهبرد هاي سياسي جبهه دوم خرداد در طول دهه گذشته اشاره مي شود و به تبيين ارتباط آن ها با توليد خشونت سياسي در سطوح مختلف جامعه و حكومت پرداخته شده است.
فصل دوم درباره شرايط حاكم بر جبهه دوم خرداد در پيش از انتخابات و به فرايند دستيابي اين جبهه به گزينه ميرحسين موسوي نظر دارد.
فصل سوم به راهبرد تبليغاتي جبهه دوم خرداد و گفتمان انتخاباتي موسوي مي پردازد.
در فصل چهارم گفتمان سياسي احمدي نژاد از انتخابات نهم تا دهم رياست جمهوري بررسي شده است.
فصل پنجم هم به تحليل گفتماني نتيجه انتخابات دهم رياست جمهوري مي پردازد.
در فصل ششم به استناد 11 دليل نشان داده شده است كه جريان آشوب آفرين پس از انتخابات خود به سلامت انتخابات آگاه بوده است و با علم به سلامت انتخابات دست به اغتشاش زده است.
در فصل هفتم به اهداف اصلي مورد نظر جريان فتنه پرداخته شده است و به طور عمده از «انقلاب مخملي» مورد نظر «راديكاليسم سبز» سخن گفته شده است.
فصل هشتم نيز به رفتار شناسي بازيگران خارجي حوادث پس از انتخابات مي پردازد و از ائتلافي سه ضلعي ميان بازيگران داخلي (تجديد نظر طلبان)، بازيگران خارجي و اپوزيسيون سخن مي گويد.
در انتهاي كتاب و در فصل نهم نيز به دليل آن كه جريان فتنه پس از انتخابات با هدايت ها و راهبري هاي رهبر معظم انقلاب شكست خورده است به بيان اقدامات و مواضع ايشان مي پردازد.
نويسنده كه تا كنون هفت كتاب و بيش از ده مقاله از او به چاپ رسيده است دانش آموخته دانشگاه امام صادق (ع) است و در حال حاضر مشغول به پژوهش در حوزه انديشه سياسي و مسائل ايران مي باشد. وي در گفت وگويي كه مركز اسناد انقلاب اسلامي به مناسبت انتشار كتاب "شورش اشرافيت بر جمهوريت" با ايشان انجام داده است هدف خود را از نوشتن اين كتاب چنين بيان ميكند:
«فتنه 88 موضوع بسيار مهمي در تاريخ سياسي، اجتماعي و حتي تاريخ فرهنگي ايران بود. انتخابات دهم پيش از اين كه وارد آن حوادث پس از روز رأي گيري شود، يك موضوع سياسي بسيار مهم تلقي مي شد. از انتهاي سال 87 زمينه هاي فكري در گروههاي مختلف سياسي براي حضور فعال در انتخابات وجود داشت. تحليل ها و پيش بيني هاي بسياري مبني بر ادامه فرآيندها و تحولات سياسي وجود داشت و همه منتظر بودند تا ببينند كدام جريان پيروز انتخابات خواهد بود.
اما بعد از انتخابات حوادثي اتفاق افتاد كه شايد هر چه بگذرد اهميت آن بيشتر معلوم خواهد شد و تأثيرات اين تحول در سالهاي آينده بيشتر خود را نشان خواهد داد. يك جريان نخبه سياسي ما كه تمايلات غرب گرايانه دارد رفتاري را از خود نشان داد كه يك مقدار كمياب بود. ما اين رفتارها را بسيار كم ديده بوديم آنها با فلسفه ها و توجيه هاي متفاوت در برابر رأي اكثريت ايستادند.
ما در نسلي كه از زمان مشروطه به عنوان منورالفكر، بعد روشنفكر و در آخر به عنوان نخبه سياسي مطرح مي شدند رفتاري را ديديم كه از شعارهايي كه قبلاً داده بودند مثل آزادي و... سرباز مي زد. لذا ضرورت و اهميت اين مسئله جاي ترديد نداشت كه اين جريان بايد به صورت موشكافانه بررسي شود. مخصوصاً اين كه اين جريان كمتر بصورت تئوريك و عملي مورد بحث قرار مي گرفت.
ما با ضعف نگاه علمي و تئوريك در نخبگان مواجه هستيم. نخبگان فكري ما بعضي مفاهيم را با بعضي مفاهيم ديگر خلط مي كنند و اينجا نوعي مغالطه صورت مي گيرد. مثلاً جامعه مدني را مطرح مي كنند. اگر به اين صورت ديده شود كه نهادهاي ما بخواهند فعاليت موثر كنند و جامعه از انسجام خوبي برخوردار باشد، جامعه مدني مورد تائيد همه نخبگان سياسي اعم از نيروهاي مذهبي و غيرمذهبي خواهد بود.
ما در طول تاريخ ديده ايم كه مهمترين نهادهاي مدني ما همان نهاد روحانيت است. نهاد روحانيت مهمترين نهاد مدني است كه ريشه در تاريخ هزار و چند صد ساله ايران دارد. اگر مراد از جامعه مدني نهادمند شدن است بسيار چيز خوبي است. ولي آيا نبايد اين نهادها ريشه در تاريخ و فرهنگ اين مرز و بوم داشته باشد. ما مي گوئيم اتفاقاً اگر نهادي بخواهد تأثيرگذار باشد بايد ريشه در فرهنگ ايران داشته باشد و هويت اسلامي داشته باشد.
اما اگر منظور برخي نخبگان اين است كه ما جامعه مدني را به گونه اي تعريف كنيم كه نهادها لزوماً سكولار و غرب گرا باشند ما با اين مطلب مشكل داريم. در واقع تئوري نخبگان و روشنفكران در اينجا محل مناقشه قرار مي گيرد.
كسي با مفهوم دموكراسي مشكل ندارد اما وقتي آنها دموكراسي را با رويكردهاي سكولاريستي اشتباه مي گيرند و تعريف آنها از دموكراسي رسيدن به سكولاريسم است ما آن را دموكراسي نمي دانيم. مفهوم آزادي، مفهوم جمهوري و... نيز به همين شكل مي باشد. در واقع آنچه كه در تحولات سال گذشته محل نزاع شد، اين بود كه اين روشنفكران حكومت سكولاريستي را بر انواع حكومتهاي ديگر ترجيح مي دادند. حتي اگر اين نوع حكومت سكولاريستي مبتني بر دموكراسي و جمهوريت آراي عمومي نباشد. چنان كه ديديم در سال قبل همين اتفاق افتاد.
اين رفتار آنارشيستي به اين موضوع برمي گردد كه آنها نمي خواستند واقعيت ها را بپذيرند و در قالب نوعي تئوري پردازي يك آنارشيسم پنهان را دنبال مي كردند. آنها يك دنياي واژگونه اي ساخته اند كه نه ايراني و نه اسلامي، و نه متناسب با ارزشهايي كه خودشان مطرح ساختند مي باشد و چون اين دنياي ساختگي با واقعيت ها انطباق ندارد لاجرم به رويكردهاي آنارشيستي روي مي آورند.»
در اين كتاب با نگاهي علمي، حوادث قبل و پس از انتخابات دهم رياست جمهوري، راهبردها و سازماندهي نيروهاي سياسي مورد بررسي قرار گرفته است.
نويسنده با استفاده از نظرات عبدالكريم سروش، حسين بشيريه و سعيد حجاريان (كه ايدئولوژي اصلاحات برآيندي از افكار و آراي آن ها بوده) و راديوها و تلويزيون هاي بيگانه، كتاب "شورش اشرافيت بر جمهوريت" را در 9 فصل نوشته و تدوين كرده است.
فرآيند دستيابي به نامزد انتخاباتي، نقش و تلاش دولت هاي بيگانه و اپوزيسيون، شورش بر جمهوريت و شكل گيري برخي مولفه هاي ايدئولوژي تجديدنظر طلبان، عناوين برخي از فصل هاي اين كتاب اند.
در 9 فصل تشكيل دهنده اين كتاب، تلاش شده است ريشه هاي ايدئولوژيك، سياسي و اجتماعي حوادث پس از انتخابات بررسي شود. اگر بخواهيم به شكل فصل بندي شده در خصوص هر كدام توضيحاتي را ارائه نماييم بدين صورت خواهد بود كه ؛ فصل نخست اين كتاب به بررسي ايدئولوژي منازعه جوي به كار رفته در جريان فتنه مي پردازد. در اين فصل به راهبرد هاي سياسي جبهه دوم خرداد در طول دهه گذشته اشاره مي شود و به تبيين ارتباط آن ها با توليد خشونت سياسي در سطوح مختلف جامعه و حكومت پرداخته شده است.
فصل دوم درباره شرايط حاكم بر جبهه دوم خرداد در پيش از انتخابات و به فرايند دستيابي اين جبهه به گزينه ميرحسين موسوي نظر دارد.
فصل سوم به راهبرد تبليغاتي جبهه دوم خرداد و گفتمان انتخاباتي موسوي مي پردازد.
در فصل چهارم گفتمان سياسي احمدي نژاد از انتخابات نهم تا دهم رياست جمهوري بررسي شده است.
فصل پنجم هم به تحليل گفتماني نتيجه انتخابات دهم رياست جمهوري مي پردازد.
در فصل ششم به استناد 11 دليل نشان داده شده است كه جريان آشوب آفرين پس از انتخابات خود به سلامت انتخابات آگاه بوده است و با علم به سلامت انتخابات دست به اغتشاش زده است.
در فصل هفتم به اهداف اصلي مورد نظر جريان فتنه پرداخته شده است و به طور عمده از «انقلاب مخملي» مورد نظر «راديكاليسم سبز» سخن گفته شده است.
فصل هشتم نيز به رفتار شناسي بازيگران خارجي حوادث پس از انتخابات مي پردازد و از ائتلافي سه ضلعي ميان بازيگران داخلي (تجديد نظر طلبان)، بازيگران خارجي و اپوزيسيون سخن مي گويد.
در انتهاي كتاب و در فصل نهم نيز به دليل آن كه جريان فتنه پس از انتخابات با هدايت ها و راهبري هاي رهبر معظم انقلاب شكست خورده است به بيان اقدامات و مواضع ايشان مي پردازد.
نويسنده كه تا كنون هفت كتاب و بيش از ده مقاله از او به چاپ رسيده است دانش آموخته دانشگاه امام صادق (ع) است و در حال حاضر مشغول به پژوهش در حوزه انديشه سياسي و مسائل ايران مي باشد. وي در گفت وگويي كه مركز اسناد انقلاب اسلامي به مناسبت انتشار كتاب "شورش اشرافيت بر جمهوريت" با ايشان انجام داده است هدف خود را از نوشتن اين كتاب چنين بيان ميكند:
«فتنه 88 موضوع بسيار مهمي در تاريخ سياسي، اجتماعي و حتي تاريخ فرهنگي ايران بود. انتخابات دهم پيش از اين كه وارد آن حوادث پس از روز رأي گيري شود، يك موضوع سياسي بسيار مهم تلقي مي شد. از انتهاي سال 87 زمينه هاي فكري در گروههاي مختلف سياسي براي حضور فعال در انتخابات وجود داشت. تحليل ها و پيش بيني هاي بسياري مبني بر ادامه فرآيندها و تحولات سياسي وجود داشت و همه منتظر بودند تا ببينند كدام جريان پيروز انتخابات خواهد بود.
اما بعد از انتخابات حوادثي اتفاق افتاد كه شايد هر چه بگذرد اهميت آن بيشتر معلوم خواهد شد و تأثيرات اين تحول در سالهاي آينده بيشتر خود را نشان خواهد داد. يك جريان نخبه سياسي ما كه تمايلات غرب گرايانه دارد رفتاري را از خود نشان داد كه يك مقدار كمياب بود. ما اين رفتارها را بسيار كم ديده بوديم آنها با فلسفه ها و توجيه هاي متفاوت در برابر رأي اكثريت ايستادند.
ما در نسلي كه از زمان مشروطه به عنوان منورالفكر، بعد روشنفكر و در آخر به عنوان نخبه سياسي مطرح مي شدند رفتاري را ديديم كه از شعارهايي كه قبلاً داده بودند مثل آزادي و... سرباز مي زد. لذا ضرورت و اهميت اين مسئله جاي ترديد نداشت كه اين جريان بايد به صورت موشكافانه بررسي شود. مخصوصاً اين كه اين جريان كمتر بصورت تئوريك و عملي مورد بحث قرار مي گرفت.
ما با ضعف نگاه علمي و تئوريك در نخبگان مواجه هستيم. نخبگان فكري ما بعضي مفاهيم را با بعضي مفاهيم ديگر خلط مي كنند و اينجا نوعي مغالطه صورت مي گيرد. مثلاً جامعه مدني را مطرح مي كنند. اگر به اين صورت ديده شود كه نهادهاي ما بخواهند فعاليت موثر كنند و جامعه از انسجام خوبي برخوردار باشد، جامعه مدني مورد تائيد همه نخبگان سياسي اعم از نيروهاي مذهبي و غيرمذهبي خواهد بود.
ما در طول تاريخ ديده ايم كه مهمترين نهادهاي مدني ما همان نهاد روحانيت است. نهاد روحانيت مهمترين نهاد مدني است كه ريشه در تاريخ هزار و چند صد ساله ايران دارد. اگر مراد از جامعه مدني نهادمند شدن است بسيار چيز خوبي است. ولي آيا نبايد اين نهادها ريشه در تاريخ و فرهنگ اين مرز و بوم داشته باشد. ما مي گوئيم اتفاقاً اگر نهادي بخواهد تأثيرگذار باشد بايد ريشه در فرهنگ ايران داشته باشد و هويت اسلامي داشته باشد.
اما اگر منظور برخي نخبگان اين است كه ما جامعه مدني را به گونه اي تعريف كنيم كه نهادها لزوماً سكولار و غرب گرا باشند ما با اين مطلب مشكل داريم. در واقع تئوري نخبگان و روشنفكران در اينجا محل مناقشه قرار مي گيرد.
كسي با مفهوم دموكراسي مشكل ندارد اما وقتي آنها دموكراسي را با رويكردهاي سكولاريستي اشتباه مي گيرند و تعريف آنها از دموكراسي رسيدن به سكولاريسم است ما آن را دموكراسي نمي دانيم. مفهوم آزادي، مفهوم جمهوري و... نيز به همين شكل مي باشد. در واقع آنچه كه در تحولات سال گذشته محل نزاع شد، اين بود كه اين روشنفكران حكومت سكولاريستي را بر انواع حكومتهاي ديگر ترجيح مي دادند. حتي اگر اين نوع حكومت سكولاريستي مبتني بر دموكراسي و جمهوريت آراي عمومي نباشد. چنان كه ديديم در سال قبل همين اتفاق افتاد.
اين رفتار آنارشيستي به اين موضوع برمي گردد كه آنها نمي خواستند واقعيت ها را بپذيرند و در قالب نوعي تئوري پردازي يك آنارشيسم پنهان را دنبال مي كردند. آنها يك دنياي واژگونه اي ساخته اند كه نه ايراني و نه اسلامي، و نه متناسب با ارزشهايي كه خودشان مطرح ساختند مي باشد و چون اين دنياي ساختگي با واقعيت ها انطباق ندارد لاجرم به رويكردهاي آنارشيستي روي مي آورند.»
نظرات شما عزیزان:
برچسب ها : معرفي كتاب, شورش اشرافيت بر جمهوريت, حوادث انتخابات دهم, رياست جمهوري, راهبردها, سازماندهي نيروهاي سياسي, حميدرضا اسماعيلي, انتشارات مركز اسناد, انقلاب اسلامي, ,
توسط : 